Ornat "Mater Salvatoris"

Ornat „Mater Salvatoris” ukazuje Maryję jako Matkę Zbawiciela, podkreślając Jej wyjątkowe miejsce w historii zbawienia. Centralne przedstawienie Maryi góruje nad szerokim, zajmującym niemal cały dół ornatu drzewem genealogicznym. Ten motyw nawiązuje do starotestamentalnych zapowiedzi Mesjasza oraz do ewangelicznych rodowodów Jezusa, ukazując, że przyjście Chrystusa jest wypełnieniem Bożego planu realizowanego przez pokolenia.

U podstaw drzewa umieszczone jest imię Adam, przypominające, że cała ludzkość bierze od niego początek. Z tego korzenia wyrasta „drzewo obietnicy”, na którego gałęziach pojawiają się kolejne imiona patriarchów i królów Izraela: Abraham, Izaak, Jakub, Jesse, Dawid, Salomon, Ezechiasz, Josias, Eleazar oraz ponownie Jakob. To postacie, które w Biblii odgrywają kluczową rolę w historii narodu wybranego, a jednocześnie zapowiadają nadejście Mesjasza – potomka Dawida, którego narodzenie miało przynieść światu zbawienie.

Szczytem i zwieńczeniem tego drzewa jest Maryja – Mater Salvatoris. To w Niej, zgodnie z Bożym zamysłem, rodowód zbawienia osiąga swój pełny sens. Maryja staje się nowym początkiem, „nową Ewą”, przez którą na świat przychodzi Chrystus, nazywany w liturgii „Nowym Adamem”. Ornat ten przypomina, że historia zbawienia nie jest zbiorem oderwanych wydarzeń, lecz ciągłym, konsekwentnym działaniem Boga, który prowadzi ludzkość ku odkupieniu.

Postacie z drzewa genealogicznego na ornacie „Mater Salvatoris”

Adam

Pierwszy człowiek stworzony przez Boga, od którego zaczyna się cała ludzka historia. Umieszczenie go u podstaw drzewa przypomina, że Chrystus przyszedł, aby odnowić człowieka i naprawić skutki grzechu Adama.

Abraham

Patriarcha Izraela, z którym Bóg zawarł przymierze i obiecał potomstwo liczniejsze niż gwiazdy. Jest na ornacie, bo obietnica dana Abrahamowi wypełnia się w narodzinach Mesjasza.

Izaak

Syn Abrahama, którego życie jest znakiem Bożej wierności; jego cudowne narodzenie zapowiada późniejszą cudowność narodzenia Jezusa. Symbolizuje kontynuację Bożego planu w wybranym rodzie.

Jakub

Syn Izaaka, ojciec dwunastu pokoleń Izraela. Jego obecność ukazuje rozwój narodu, z którego miał wyjść Zbawiciel.

Jesse (Jessego)

Ojciec króla Dawida. Umieszczony jest tu ze względu na proroctwo Izajasza o „Różdżce z pnia Jessego”, czyli o Mesjaszu, który z jego rodu będzie pochodził.

Dawid

Największy król Izraela, z którego domu miał narodzić się Mesjasz. Jezus jest w Piśmie Świętym określany jako „Syn Dawida”, dlatego Dawid jest ważnym elementem rodowodu.

Salomon

Syn Dawida, znany z mądrości i budowy pierwszej świątyni. Jego obecność podkreśla królewską linię, z której pochodzi Chrystus.

Ezechiasz (Hiskiasz)

Król Judy, który odnowił kult Boga i okazał wielkie zaufanie wobec Jego działania. W genealogii Jezusa symbolizuje wierność Bogu w trudnych czasach.

Josias (Jozjasz)

Reformator religijny, który przywrócił prawdziwy kult Jahwe i oczyścił Izrael z bałwochwalstwa. Jego postać przypomina, że przygotowanie drogi Mesjasza obejmowało także duchową odnowę narodu.

Eleazar

Przodek Józefa wymieniony w rodowodzie Jezusa u św. Mateusza. Znajduje się na ornacie, ponieważ należy do tej części genealogii, która prowadzi bezpośrednio do narodzin Chrystusa.

Jakob (drugi raz)

Prawdopodobnie Jakob z późniejszej części rodowodu podanego przez św. Mateusza (Mat 1), jeden z przodków św. Józefa. Jego obecność wskazuje na ostatnie pokolenia poprzedzające narodzenie Jezusa.